Hayaller mi? Hedefler mi? Hayallerimin arasında yurtdışına çıkmak da vardı ve yurtdışına çıkmak için birçok hedefimi doğru şekilde gerçekleştirmem gerekiyordu. Şu anda Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi İşletme 4. sınıf öğrencisiyim… Denizliliyim… İlk hedefim gönüllülüktü. 2012’nin yaz ayında Denizli Kent Konseyi Gençlik Meclisinde gönüllülüğe başladım. Üniversite okuduğum il olan Karaman’da Gençlik Meclisinin olmadığını öğrendim ve üniversiteden arkadaşlarla oluşturduğumuz ekip ile birlikte çeşitli zorlukların üstesinden gelerek 17 Ekim 2012 tarihinde Karaman Kent Konseyi Gençlik Meclisini kurduk. Tabi ki bu süre zarfına kadar yanımda olan herkese ve kurulması için destek veren herkese çok teşekkür ederim.

17 Ekim 2012 den-6 Kasım 2014 tarihleri arasında Gençlik Meclisi başkanlığım devam etti. Aynı zamanda Mevlana Kalkınma Ajansında Stajyer olarak çalışmaya çalışıyordum. Bu tarihler arasında yapmış olduğumuz faaliyetlerden biri; Eurodesk temas noktası olan Mevlana Kalkınma Ajansı’nın Ulusal Ajans’a sunduğu Erasmus+ Meydanı projesiydi. Karaman Kent Konseyi Gençlik Meclisi olarak bu projenin ortağı olduk. Proje kapsamındaki faaliyetleri yürütmeye başladık. Faaliyetlerimizden ilki olan Erasmus+ tanıtım standımızı üniversitemizin öğrenci yoğunluğu olan fakültelerinde açtık.

Projemiz kapsamında düzenlenecek eğitimin katılımcılarını uyguladığımız anketle belirledik.. 30 katılımcımızla birlikte 19-20-21 Nisan 2014 tarihlerinde Sorgun Gençlik Derneği Başkanı olan Halil UĞUZ hocamızdan uygulamalı gençlik projesi eğitimi aldık. Bu eğitim sırasında AB Gençlik Değişim projesi yazmaya başladık. Dedim ki bu sefer yurt dışına çıkacağım kaçarı yok. Projeleri yazarken bir yandan projelerimize ortak arıyoruz bir yandan da yazılan yurt dışı projelerine ortak oluyoruz. Anladım ki ortak olmak kadar güzel bir şey yokmuş.

Projemize ortak ararken Romanya’da gerçekleşecek olan Erasmus+ gençlik değişimi projesi olan YES – Young Social Entrepreneur Projesine Karaman Kent Konseyi Gençlik Meclisi ve Üniversiteden Gençlik İnisiyatif Toplulu olarak ortak olduk. Projenin kabul olmasıyla 5 kişi Karaman’dan yola çıktık dördümüz ilk kez yurtdışına çıkıyordu. Bir arkadaşımız ise önceden Erasmus’la bir dönem yurtdışında okumuştu. Asıl macera yeni başlamıştı pasaport, vizeler, biletler derken Romanya’daydık. İngilizce bilen sayısı iki bilmeyen sayısı üçtü. Tabi ki üç kişiden biri de benim. Proje süresi 1 haftaydı ilk gün aklımdan geçen şey bu 1 hafta bitmez. Bana bir şey soruyorlar I understand ,I can’t speak english little little :) cevabını vererek o ortamdan uzaklaşıyorum. Ama o bir hafta okadar güzel geçti ki keşke diyor insan biraz daha vakit olsa… Su içmek istesen isteyemezsin sürahiyi gösterip please dediğimi bilirim.

Güzel projeydi… Her akşam 1 ülkenin kültür gecesi yapılıyordu. Ve sıra yine bizdeydi, patlattık tabi bombayı türk kahvesi, lokum, salep, çerez, kına gecesi derken kimsede gram uyku yok tabi. Ve en iyi gece de Türk gecesi seçildi. Dil bilme zorunluluğu yoktu fakat gidince dilin ne kadar önemli olduğunu anlamış bulundum tabi ki Türkiye’ye döndüğümüzde de İngilizceye tam anlamıyla başladım sayılır bir daha çıkarsak eğer, başıma gelenlerin bir daha gelmesini istemiyorum. Birçok arkadaşımız Gençlik Değişimlerinden habersiz bu ülkede bütün gençlere ulaşmak dileğiyle bir kişi diyip geçme elinden tut hayatını değiştir.

Avrupa Gönüllü Hizmeti (AGH) yaparak tecrübeme tecrübe, olmayan dilime dil katmak istiyorum. En başta yazdığım ‘Hayaller mi? Hedefler mi?’ benim için çok önemliydi. Çünkü bir insan hayali olmadan yaşayamaz. O hayallere ulaşmak için küçük hedefleriniz olmalı ki küçük hedeflerimize ulaşarak; hedeflerimizi hayallerimizi ve bulunduğumuz çıtayı yükseltmeliyiz...